Dichlorowodorek pirytynolu został wynaleziony i opatentowany jako lek nootropowy w 1961 roku i wprowadzony do lecznictwa w roku 1963 pod nazwą handlową Encephabol. To jedna z wersji witaminy B6. Kiedyś był w Polsce lekiem stosowanym w leczeniu chorób układu nerwowego. W tej chwili nie ma statusu leku.
Nie wyjaśniono mechanizmów jego działania. Wiadomo natomiast, że wspomaga metabolizm niektórych grup komórek OUN i powoduje wzrost stężenia serotoniny w mózgu. Pobudza też czynności pracy mózgu.
Stosuje się go w zaburzeniach pamięci i uczenia się u dzieci oraz osób starszych, w stanach przemęczenia, w łagodnych stanach depresyjnych, zaburzeniach pamięci i słuchu, po urazach czaszki, w udarze mózgu, w okresie rekonwalescencji po ciężkich chorobach neurologicznych oraz zabiegach operacyjnych na tkance mózgowej.
Pyritinol ma swój udział w sprawnym przeprowadzaniu w organizmie syntezy neuroprzekaźnika acetylocholiny z choliny dostarczanej z zewnątrz do organizmu. Pośrednio wpływa na podniesienie poziomu acetylocholiny w korze mózgowej i w prążkowiu. W testach pamięci nie stwierdzono poprawy u osób przyjmujących Pyritinol, ale w testach kognitywnych (które w skrócie ujmując są testami na inteligencję) już tak. Oznacza to, że Pyritinol może poprawić sprawność rozwiązywania zadań.
Substancja ta sprawdza się też w leczeniu… kaca. Nie ma na to potwierdzenia w bezpośrednich badaniach naukowych, ale ludzie wiedzą swoje. Jest w końcu odmianą witaminy B6, którą stosuje się w leczeniu objawowym zatrucia alkoholowego.
Dichlorowodorek pirytynolu wykazuje bardzo małą toksyczność. Lek jest bezpieczny i może być stosowany bez obaw przez długi czas.
Dawkowanie
100–200 mg 2–3 razy dziennie. Lek podaje się rano i wczesnym popołudniem. Leczenie jest długotrwałe, najczęściej wielomiesięczne. W wypadku leczenia kaca można brać doraźnie, jednorazowo w dawkach do 600 miligramów.
