Ergoloid Mesylate jest równoproporcjonalnym preparatem trzech różnych ergotamantrionów: dihydroergokorniny, dihydroergokrystyny i dihydroergokryptyny. Wszystkie trzy składniki są wytwarzane przez Buławinkę czerwoną (Claviceps purpurea), grzyba pasożytniczego, popularnie zwanego sporyszem. Jednak sporysz to jego forma przetrwalnikowa a grzyb nie zaraża wyłącznie zbóż ale też inne rośliny z rodziny wiechlinowatych. Wszystkie trzy wymienione substancje są pochodnymi tetracyklicznego związku 6-metyloergonowiny.
W buławince czerwonej zidentyfikowano około 350 różnych substancji.
Mieszanina ta po raz pierwszy została opracowana przez koncern farmaceutyczny Novartis i zatwierdzona do stosowania przez FDA 5 listopada 1953 r. Od tamtego czasu ten preparat został już wycofany. Później, w 1991 r. mieszanina mezylanów ergoloidów została przejęta przez Sun Pharmaceutical Industries i ponownie zatwierdzona przez FDA do leczenia m.in. demencji i związanych z wiekiem zaburzeń poznawczych (takich jak choroba Alzheimera). A także pomocniczo przy powrocie do zdrowia po przebytym udarze mózgu. Ergoloid używany jest do podniesienia zdolności umysłowych i do naprawy funkcji poznawczych. Oficjalnie dotyczy to jednak wyłącznie uszkodzonego mózgu.
Mechanizm działania mezylanów ergoloidów polega prawdopodobnie na podwójnym działaniu. Jest to częściowy agonizm/antagonizm receptorów adrenergicznych (alfa i beta), dopaminergicznych i serotoninergicznych. Aktywność farmakologiczna zależy od stopnia aktywności każdego składnika w miejscu receptora. Dokładny mechanizm działania mezylanów ergoloidów nie jest do końca wyjaśniony. Uważa się, że zwiększa on zarówno przepływ krwi, jak i metabolizm w mózgu. Niektóre badania wykazały znaczną poprawę pamięci i uwagi, a także spadek dezorientacji, podczas gdy wpływ na demencję już nie był tak jednoznaczny.
| Hydergina – opis form leku |
| Hydergine® tabletki 1 mg i Hydergine® kapsułki z płynem 1 mg Każda jednostka zawiera mezylany ergoloidów: dihydroergocornine mesylate 0,333 mg, dihydroergocristine mesylate 0,333 mg, i dihydroergocryptine (dihydro-alpha-ergocryptine i dihydro-beta-ergocryptine w stosunku 2:1) mesylate 0,333 mg, co stanowi łącznie 1 mg. Składniki nieaktywne: Tabletki: laktoza, powidon, skrobia, kwas stearynowy i talk. Kapsułki z płynem: kwas askorbinowy, żelatyna, gliceryna, metyloparaben, glikol polietylenowy, propyloparaben, glikol propylenowy, sorbitol i dwutlenek tytanu. |
| Hydergine® Liquid (krople) 1 mg/mL Każdy ml zawiera mezylany ergoloidów: dihydroergocornine mesylate 0.333 mg, dihydroergocristine mesylate 0.333 mg, i dihydroergocryptine (dihydro-alpha-ergocryptine i dihydro-beta-ergocryptine w stosunku 2:1) mesylate 0.333 mg, co stanowi łącznie 1 mg; alkohol 28,5% objętości. Składniki nieaktywne: alkohol, gliceryna, glikol propylenowy i woda oczyszczona. |
Sugeruje się także, że skuteczne dawki powinny być wyższe niż obecnie stosowane (tabletki 1 mg).
Wydaje się, że mezylany ergoloidów mają bardzo niską absorpcję wynoszącą zaledwie 25%. Z tej absorpcji przez przewód pokarmowy, około 50% wchłoniętej dawki jest eliminowane przez metabolizm pierwszego przejścia. Biodostępność leku wynosi więc ok. 9% przy podaniu doustnym. Po wchłonięciu maksymalne stężenie w osoczu osiągane jest po 3-4 godzinach. Jednoczesne spożycie pokarmu nie ma wpływu na stopień wchłaniania, ale obniża szybkość wchłaniania. W celu zwiększenia wchłanialności stosuje się tabletki podjęzykowe. W ten sposób eliminowany jest efekt pierwszego przejścia.
Badania naukowe
Długoterminowe kliniczne porównanie wpływu mesylanów ergoloidów i placebo na 148 zdrowych ochotników w podeszłym wieku obu płci. Materiały zostało przeanalizowane po trzech latach badania. W tym czasie 99 uczestników (53 otrzymujących mesylany ergoloidów i 46 otrzymujących placebo) było nadal leczonych w warunkach podwójnie ślepej próby. Pozostali albo zrezygnowali, albo kontynuowali udział w badaniu w warunkach otwartych.
Wiele osób w obu grupach było zdrowszych po trzech latach niż na początku badania. Subiektywne objawy, takie jak zmęczenie i zawroty głowy, zostały zmniejszone, wyniki testów inteligencji uległy poprawie, a niektóre nieprawidłowe wyniki badań uległy normalizacji. Ciśnienie krwi wzrosło średnio w okresie badania, a tętno stało się wolniejsze. Schemat leczenia mezylanem ergoloidu był dobrze tolerowany zarówno obiektywnie jak i subiektywnie. W grupie leczonej mesylanami ergoloidów odnotowano dodatkową poprawę medyczną i psychologiczną w zakresie parametrów sercowo-naczyniowych, poziomu cholesterolu, objawów subiektywnych i wyników w testach inteligencji. Te dodatkowe efekty są interpretowane jako wskazujące na zapobiegawcze działanie mesylanów ergoloidów wobec niektórych skutków starzenia się organizmu. Zarówno fizycznych jak i psychicznych.
Źródło: https://agsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1532-5415.1983.tb02200.x
Mezylan ergoloidu jest stosowany od 30 lat w leczeniu pacjentów z demencją starczą. Wskazania do stosowania tego leku obejmują nadciśnienie tętnicze, chorobę naczyń obwodowych i demencję starczą typu Alzheimera. Dawniej sklasyfikowany jako środek rozszerzający naczynia mózgowe, mezylan ergoloidu jest obecnie uważany za środek poprawiający metabolizm. Nie jest jednak pewne, w jaki sposób działanie to odnosi się do leczenia demencji starczej. Zalecane dawki leku wahają się od 1,5 mg/dobę do nawet 12 mg/d, ale optymalna dawka nie jest znana. Chociaż istnieją dowody na krótkoterminową skuteczność mesylanów ergoloidu z licznych kontrolowanych badań, wielu klinicystów nadal uważa ten lek za placebo. Żadne alternatywne leczenie farmakologiczne nie okazało się lepsze. Kluczową decyzją, jaką musi podjąć lekarz, jest to, czy wypróbować konkretną terapię lekową, czy też polegać wyłącznie na opiece wspomagającej i objawowym leczeniu farmakologicznym. Rosnąca częstość występowania demencji starczej odnowiła zainteresowanie lekami już trochę zapomnianymi.
Źródło: https://www.acpjournals.org/doi/abs/10.7326/0003-4819-100-6-894
Przez 24 tygodnie prowadzono badanie, z podwójnie ślepą próbą, w celu przetestowania wpływu mesylanów ergoloidów (Hydergine®) na objawy pogorszenia stanu psychicznego u starszych osób. Do badania włączono pięćdziesięciu ośmiu mieszkańców domów spokojnej starości. Trzydziestu leczono mesylanami ergoloidów, a 28 dostawało placebo. Efekty leczenia mierzono za pomocą badań medycznych i psychologicznych. W skali Sandoz Clinical Assessment Geriatric Scale (SCAG) grupa otrzymująca mesylany ergoloidów wykazała znaczną poprawę we wszystkich parametrach. Grupa otrzymująca placebo wykazała nieznaczne pogorszenie. Badanie psychologiczne pokazało, że w żadnej z grup nie zaobserwowano zmian w ilościowych wynikach testów psychometrycznych, chociaż jakościowe aspekty działania, takie jak uwaga i koncentracja, uległy poprawie. Istniała ścisła korelacja między poprawą wyników funkcji poznawczych w SCAG a lepszymi ocenami zachowania podczas badań psychologicznych. Istniały wyraźne różnice indywidualne w stopniu poprawy.
Źródło: https://agsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1532-5415.1984.tb06137.x
W badaniu pilotażowym z podwójnie ślepą próbą 10 pacjentów z epizodem dużej depresji i poddawanych terapii elektrowstrząsowej (ECT) otrzymywało wstępnie mesylany ergoloidów lub placebo. Zgodnie z hipotezą, że mesylany ergoloidów mogą chronić przed amnezją, wykazano w niektórych testach pamięci lepsze wyniki w przypadku leczenia substancją. Osoby leczone mesylanami ergoloidów miały znacznie lepszą odpowiedź przeciwdepresyjną (skala depresji Hamiltona).
Źródło: https://psycnet.apa.org/record/1989-37249-001
Przeprowadzono podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie z udziałem 97 pacjentów w podeszłym wieku z pogorszeniem sprawności umysłowej związanym z wiekiem w celu oceny skuteczności mesylanów ergoloidów w łagodzeniu objawów. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do otrzymywania 4,5 mg mesylanów ergoloidów na dobę lub odpowiedniej tabletki placebo i byli obserwowani przez 6 miesięcy od momentu rozpoczęciu leczenia. Badania kliniczne były przeprowadzane przez lekarza przy użyciu skali oceny EACG (francuska wersja skali Sandoz Clinical Assessment Geriatric) oraz przez pielęgniarkę przy użyciu skali NOSIE, gdy pacjenci przystępowali do badania i powtarzane po 2, 4 i 6 miesiącach. Zmiany w czynnikach (grupach objawów) objętych tymi skalami poddano analizie statystycznej. Po 6 miesiącach leczenia zaobserwowano statystycznie istotną różnicę na korzyść grupy otrzymującej mesylany ergoloidów w zakresie deficytów poznawczych (p <0,05), lęku i obniżenia nastroju (p <0,01), braku towarzyskości (p <0,01), spowolnienia (n<0,05) i drażliwości (p <0,001). Leczenie było bardzo dobrze tolerowane. Zaobserwowano również stopniowy wzrost skuteczności w trakcie badania. Wskazuje to, że leczenie mesylanami ergoloidów u pacjentów z pogorszeniem stanu psychicznego powinno być długotrwałe.
Źródło: https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1185/03007998909110139
Dane uzyskane od 1165 pacjentów leczonych od 3 do 12 miesięcy w 21 badaniach z podwójnie ślepą próbą z zastosowaniem mesylanów ergoloidów (Hydergine, Sandoz) ujawniają zróżnicowaną odpowiedź pacjentów w oparciu o obecne etiopatyczne pojęcia demencji. Pacjenci sklasyfikowani jako cierpiący na demencję zwyrodnieniową/idiopatyczną odnieśli największe korzyści ze stosowania mesylanów ergoloidu po 3 miesiącach leczenia.
U pacjentów, u których podejrzewano otępienie wielozawałowe na podstawie historycznych dowodów na co najmniej jeden incydent naczyniowo-mózgowy, również uzyskano znaczną poprawę po zastosowaniu mesylanów ergoloidów, ale nieco mniejszą w odniesieniu do ogólnych objawów. Pacjenci z objawami dysfunkcji krążeniowo-oddechowej wykazywali mniej spójną poprawę. Mezylany ergoloidów nie miały wyraźnego wpływu na określone docelowe objawy demencji związanej z chorobą ogólnoustrojową/metaboliczną lub neurologiczną. Mniej spójne wyniki wyłoniły się z analiz dla okresów 6 i 12 miesięcy w porównaniu z okresem 3-miesięcznym.
Źródło: https://link.springer.com/chapter/10.1007/978-1-4612-5058-6_33
Farmakokinetykę i biodostępność mesylanów ergoloidów po pojedynczym podaniu różnych dawek (3-9 mg), postaci dawkowania (tabletki doustne, podjęzykowe i roztwór) oraz w różnych warunkach dawkowania (na czczo, z posiłkiem) badano u młodych zdrowych ochotników. Wchłanianie ergoloidów przy użyciu tabletek lub leku podawanego w postaci roztworu było szybkie, ze szczytowymi poziomami około 60-80 pg ml/1 mg/jednej dawki, osiągniętymi po 0,6 do 1,3 h. Okres półtrwania eliminacji ergoloidów w osoczu wynosił 2-5 godzin. Podawanie leku z jedzeniem nie miało wpływu na stopień wchłaniania, ale obniżyło szybkość wchłaniania. Spowodowało to zmniejszenie (o 25%) i opóźnienie (o 1 h) osiągnięcia szczytowego stężenia (Cmax). Zwiększenie dawki ergoloidu spowodowało proporcjonalny wzrost AUC (The area under the curve), ale mniejszy niż proporcjonalny wzrost Cmax. Preparaty w postaci tabletek zapewniały podobne AUC jak roztwór. Cel preparatu w postaci tabletek podjęzykowych, polegający na zapewnieniu lepszej biodostępności w porównaniu z tabletką do połykania poprzez obejście metabolizmu pierwszego przejścia, nie został zatem osiągnięty. Przejściowe spadki ciśnienia krwi po leczeniu ergoloidem odpowiadały profilom stężenia w osoczu. Wyższym poziomom ergoloidu towarzyszyły większe spadki ciśnienia.
Źródło: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1002/bod.2510090404
Badanie i ocena ogólnego wpływu hyderginy (leku złożonego z mesylanów ergoloidów) na pacjentów z możliwą demencją oraz zbadanie potencjalnych moderatorów efektu.
Przeszukano MEDLINE, EMBASE i dwie własne bazy danych w poszukiwaniu raportów z badań klinicznych.
Uwzględniono randomizowane, kontrolowane placebo, podwójnie zaślepione, prowadzone w grupach równoległych badania z udziałem osób z objawami demencji. Czterdzieści siedem (31%) ze 151 przeanalizowanych badań spełniło kryteria selekcji.
Obliczono ogólne połączone efekty leczenia dla trzech rodzajów wyników. Ogólnie rzecz biorąc, Hydergina była bardziej skuteczna niż placebo. Status pacjenta hospitalizowanego, dzienne dawki wynoszące 4 mg lub więcej oraz otępienie naczyniowe były ogólnie związane z lepszymi efektami leczenia. Efekt u pacjentów z otępieniem typu Alzheimera był znaczący tylko dla połączonych pomiarów neuropsychologicznych w pięciu badaniach.
Wnioski: Ogólnie rzecz biorąc, mesylany ergoloidów były skuteczniejsze niż placebo. Jednak efekt u pacjentów z możliwą demencją Alzheimera był w najlepszym razie bardzo skromny. Zależność dawka-odpowiedź sugeruje, że potencjalnie skuteczne dawki mogą być wyższe niż obecnie zatwierdzone. Okoliczności skuteczności Hyderginy pozostają zbadane do tej pory w zbyt małym stopniu.
Źródło: https://jamanetwork.com/journals/jamaneurology/article-abstract/593006
W badaniu z podwójnie ślepą próbą z udziałem 41 pacjentów ambulatoryjnych w wieku od 55 do 80 lat z łagodnymi zaburzeniami pamięci, skuteczność mesylanów dihydroergotoksyny (Hydergina) w dawce 6 mg na dobę, podawanego doustnie, była testowana przez okres dwunastu tygodni. Specyficzna etiologia zespołu amnestycznego została wykluczona na podstawie wywiadu, badania fizykalnego i testów laboratoryjnych. Pacjenci z oceną w skali depresji Hamiltona powyżej 18, tj. z możliwą pseudodemencją, zostali wykluczeni. Ocena pamięci dokonana przez lekarza wykazała statystycznie istotną poprawę funkcji pamięci u osób leczonych w porównaniu z osobami otrzymującymi placebo. Z kolei ustrukturyzowane testy pamięci krótkotrwałej z wykorzystaniem podstawiania symboli cyfr i testu Zahlenverbindungs (ZVT) wykazały poprawę w obu grupach, bez znaczących różnic międzygrupowych. Nasze wyniki wskazują, że w przypadkach łagodnych, choć subiektywnie niepokojących zaburzeń, DEM w wyższych dawkach może pomóc w poprawie funkcji pamięci krótkotrwałej.
https://agsjournals.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1532-5415.1987.tb02312.x
