Agmatyna to neuroprzekaźnik, którego poziom w hipokampie skorelowany jest z procesem uczenia. Nie ma twardych dowodów na to, że Agmatyna poprawia pamięć lub przyspiesza proces uczenia albo poprawia koncentrację na wykonywanym zadaniu. Są jednak przesłanki, które na to wskazują. Dlatego substancja ta jest warta bliższego przyjrzenia się.
Agmatyna jest pochodną argininy. Jest tworzona w organizmie właśnie z tego związku, który jest dekarboksylowany: arginina → CO2 + agmatyna.
Agmatyna ma zarówno wpływ na ciało jak i na umysł. Pomaga osobom ćwiczącym na siłowni oraz tym, którzy postanowili siedzieć nad książkami. To związek organiczny znany ponad sto lat. Jej odkrywca, Niemiec Albrecht Kossel, dostał w 1910 roku nagrodę Nobla ale nie za odkrycie agmatyny.
Ta amina przechowywana jest w komórkach nerwowych i w razie potrzeby wyrzucana do organizmu, wywiera wpływ na niektóre z enzymów.
Co robi Agmatyna w organizmie?
Przede wszystkim wpływa na syntezę tlenku azotu poprzez aktywowanie lub hamowanie kilku enzymów. Pośrednio sprawia, że do mięśni podczas wysiłku dostaje się więcej krwi. Z tego powodu Agmatyna bywa używana jako składnik przedtreningówek – suplementów używanych przez sportowców w okresie treningowym.
Badania na szczurach wykazały, że podawanie agmatyny zmniejszało u nich zapotrzebowanie na substancje od których były uzależnione. To ciekawa informacja dla osób, które zmagają się z nadużywaniem substancji psychoaktywnych. Można Agmatynę używać podczas odstawiania kawy lub innych stymulantów. W ten sposób można zwiększyć wrażliwość organizmu na stymulanty i będzie można ponownie używać mniejszych dawek lub je całkowicie odstawić. Mówiąc prościej, jeśli pijesz sześć kaw dziennie i nie czujesz odpowiedniego działania, zacznij używać Agmatynę. Prawdopodobnie zmniejszy też tolerancję na amfetaminę i jej pochodne.
Agmatyna w uzależnieniu od opioidów
W kilku badaniach testowano wpływ agmatyny na uzależnienie od opioidów. Agmatyna w żaden bezpośredni sposób nie wpływa na receptory opioidowe w organizmie. Odgrywa jednak ważną rolę w regulacji farmakologicznych działań opioidów. Agmatyna sama jest słabym analgetykiem, jednak w pewnym stopniu wzmacnia działanie analgetyczne (przeciwbólowe) opioidów (w tym przypadku była to morfina) oraz hamuje tolerancję i uzależnienie od opioidów. Podawanie agmatyny wraz z opioidami powodowało, że nie następował wzrost tolerancji. Czyli z czasem nie było potrzeby zwiększania dawek opioidów aby osiągnąć ten sam założony efekt. Dzieje się to poprzez aktywację receptorów imidazolowych.
Źródła:
Dwufazowy modulator funkcji opioidów: agmatyna
Wpływ agmatyny na tolerancję i uzależnienie od morfiny u myszy
Agmatyna podawana nadtwardówkowo zapobiega rozwojowi nadtwardówkowej tolerancji na morfinę
Działanie przeciwdepresyjne agmatyny
Agmatyna hamuje działanie receptorów NMDA układu glutaminianu. To prawdopodobnie sprawia, że Agmatyna ma potencjał antydepresyjny, podobnie jak wiele innych substancji nootropowych. Stymuluje czyli pobudza produkcję endorfin, które są naturalnymi antydepresantami pochodzenia endogennego. Endorfiny mają strukturę i działanie podobne do opioidów. Tworzy je jednak sam organizm i nie są dostarczane z zewnątrz.
Działanie przeciwdepresyjne zanotowano w więcej niż jednym badaniu na szczurach i myszach. Agmatyna wywołała znaczący efekt przeciwdepresyjny prawdopodobnie poprzez mechanizm, który wydaje się obejmować interakcję z receptorami NMDA, szlakiem L-arginina-tlenek azotu i alfa2-adrenoreceptorami. Jeśli chodzi o ludzi, jest jedno skromne badanie z 2013 roku potwierdzające antydepresyjne działanie Agmatyny przy podawaniu dziennym dawek 2-3 gramów. Rezultaty były obiecujące, jednak wielkie firmy farmaceutyczne nie będą chciały finansować badań nad substancją chemiczną, na którą nie mają patentów.
Źródła:
Agmatyna wywołuje działanie przeciwdepresyjne w dwóch modelach depresji u myszy
Przeciwdepresyjne działanie agmatyny i jego możliwy mechanizm
Czy agmatyna jest endogennym środkiem anksjolitycznym/antydepresyjnym?
Udział receptorów serotoninowych w działaniu przeciwdepresyjnym agmatyny u myszy
Dowody na udział układu opioidowego w przeciwdepresyjnym działaniu agmatyny
Neuroprotekcyjne działanie agmatyny
Agmatyna z jednej strony wspomaga produkcję tlenku azotu (NO), z drugiej jednak strony ochrania neurony przed szkodliwymi wpływami z zewnątrz. Także przed działaniem tlenku azotu, którego nadmiar może wpływać niekorzystnie na włókna nerwowe. Chroni też przed nadmiarem glutaminianu. Każda substancja może być lekiem lub trucizną, w zależności od dawki. Agmatyna może chronić przed nadmiarem tych substancji, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania neuronów, ale w nadmiarze mogą być toksyczne.
Źródła:
Czy agmatyna jest endogennym czynnikiem przeciwdziałającym stresowi?
Dawkowanie
Nie ma udokumentowanych badań na większej ilości pacjentów, dotyczących dawkowania. Przyjmuje się, że w celach treningowych stosuje się od 0,5 do 1,5 grama agmatyny dziennie. Przy stosowaniu jako antydepresant lub nootrop potrzeba większych dawek – od 1 grama do 3 gramów na dzień. Prawdopodobnie można ją też stosować przez długi okres czasu. Nawet kilka lat bez zauważalnego wzrostu tolerancji i bez poważniejszych skutków ubocznych.
