Sunifiram, pierwotnie opracowany jako DM-235 wraz z unifiramem (DM-232) w 2000 roku na Uniwersytecie we Florencji we Włoszech, to eksperymentalny lek, który w badaniach na zwierzętach wykazuje działanie antyamnezyjne i który jest uważany za nawet 10 000 razy silniejszy niż piracetam. Jego twórcy, dążąc do stworzenia leku, który przywróciłby normalne funkcjonowanie u osób z dysfunkcjami poznawczymi spowodowanymi starzeniem się lub chorobami neurodegeneracyjnymi, świadomie zmodyfikowali jądro pirolidyno-2-onowe wspólne dla związków racetamowych, aby umożliwić bardziej efektywną penetrację tkanki mózgowej, i w trakcie serii kolejnych modulacji odkryli, że zachowując pewne właściwości podobne do racetamów, ich nowo zsyntetyzowane substancje były pozytywnymi allosterycznymi modulatorami receptora AMPA (ampakinami).
W badaniach na zwierzętach wykazano, że przeciwdziałają one upośledzeniu pamięci wywołanemu nie tylko przez skopolaminę, ale także przez mekamyloaminę (antagonistę nikotynowego), baklofen (agonistę GABA), klonidynę (agonistę alfa-2) i NBQX (antagonistę AMPA), czasami w dawce tak niskiej jak 0,001 mg/kg. Podawany w dawce 0,1 mg/kg, miał działanie prekognitywne dla uczenia się społecznego u szczurów. Sunifiram zwiększał również uwalnianie acetylocholiny z kory ciemieniowej u swobodnie poruszających się szczurów, wykazując pewne działanie przeciwbólowe w wyniku wzmocnienia cholinergicznego. Co więcej, nowsze badania sugerują, że jest on w stanie poprawić deficyty poznawcze i przywrócić LTP hipokampa (długotrwałe wzmocnienie) związane z upośledzeniem pamięci zależnym od hipokampa, co jest obiecującym odkryciem, biorąc pod uwagę charakter deficytów poznawczych obserwowanych w długotrwałej depresji.
Chociaż sunifiram może poprawiać zarówno pamięć krótkotrwałą, jak i długotrwałą poprzez modulowanie uwalniania neuroprzekaźników, takich jak acetylocholina i glutaminian, wiele z jego mechanizmów działania pozostaje nieznanych.
Sunifiram jest często postrzegany jako wysoce kontrowersyjny związek nootropowy ze względu na jego wysoką siłę działania, brak badań na ludziach oraz fakt, że niektórzy ludzie twierdzą, że używają go „rekreacyjnie”, ze względu na jego właściwości poprawiające nastrój i zwiększające energię. Niemniej jednak, żaden z zapisów z badań na zwierzętach nie wspomina o znaczących skutkach ubocznych, niezależnie od dawki, poważne negatywne skutki nie zostały odnotowane w żadnym z badań na zwierzętach. Pomimo wspomnianego wcześniej przypadku rekreacyjnego stosowania sunifiramu, dowodów na jego uzależniające właściwości nie można znaleźć ani w literaturze naukowej, ani w niepotwierdzonych doniesieniach.
Dla wielu osób sunifiram jest podobny do modafinilu, ponieważ zwiększa ich koncentrację i jasność umysłu, ułatwia naukę, poprawia poziom energii i pewność siebie oraz ma subtelny, pozytywny wpływ na ich nastrój. Niektóre osoby cierpiące na depresję wspominają o jego zdolności do przywracania dawno zapomnianych, pozytywnych emocji w sposób, który wydaje się niemal jak z dzieciństwa. Wiele osób, które odniosły znaczne, stałe korzyści ze stosowania sunifiramu, wcześniej bezskutecznie próbowało wielu nootropów.
Korzyści z przyjmowania sunifiramu
- Poprawiona pamięć długotrwała i krótkotrwała;
- poprawa umiejętności uczenia się;
- wzrost energii;
- zwiększona motywacja;
- większa wytrzymałość;
- poprawa nastroju;
- łagodzenie niepokoju;
- skupienie i uwaga;
- zwiększona ostrość widzenia;
- zwiększone libido.
Efekty uboczne
- bóle głowy;
- drażliwość;
- niepokój;
- bezsenność.
Interakcje
Anegdotyczne dowody od użytkowników sunifiramu sugerują, że jego jednoczesne stosowanie z alkoholem, THC lub stymulantami (w tym kofeiną) może powodować nieprzyjemne efekty lub wywoływać krótkotrwałe stany niestabilności emocjonalnej.
Przeciwwskazania
Osoby cierpiące na padaczkę lub ASD powinny skonsultować się z lekarzem przed wypróbowaniem sunifiramu, ponieważ może on potencjalnie zaostrzyć ich objawy z powodu działania glutaminergicznego.
Dawkowanie
Ze względu na brak badań na ludziach, zaleca się ostrożność podczas stosowania tego związku. Zazwyczaj zaleca się rozpoczęcie od dawki 5-10 mg dziennie. W zależności od indywidualnej reakcji dawkę można stopniowo zwiększać, jednak sugeruje się, aby nie przekraczać 25 mg dziennie.
Sunifiram jest często przyjmowany doustnie, z jedzeniem lub bez. Niektóre osoby preferują stosowanie podjęzykowe w celu zwiększenia wchłaniania, co jest uzasadnione, aczkolwiek niesprawdzone w przypadku tej konkretnej substancji.
Jako związek stymulujący, najlepiej nie przyjmować go pod koniec dnia, aby uniknąć trudności z zasypianiem.
