L-treonian magnezu wynaleziono w roku 2010. Cechuje się bardzo dużą biodostępnością i brakiem skutków ubocznych dla żołądka i ogólnie układu pokarmowego. Jednak podstawowa jego cech, która sprawia, że treonian magnezu staje się coraz bardziej popularny, to łatwość przekraczania bariery krew-mózg. Może to powodować znaczne zwiększenie poziomu magnezu w mózgu. W ten sposób skutecznie wpływa na witalność neuronów i – uwaga – powoduje zmniejszenie odczuwania lęków. Czyli, jeśli mamy za dużo stresu a chcemy przyjmować magnez, to najlepiej wybrać go w postaci l-treonianu.
Został opracowany w celu poprawy jakości i szybkości działania standardowych suplementów magnezu oraz ze względu potencjalne korzyści, które może przynieść funkcjom poznawczym.
Magnez uczestniczy w komunikacji pomiędzy neuronami, bierze udział w metabolizmie wielu neurotransmiterów i zużytych komórek. Uspokaja też nasz mózg sprawiając, że nie jest nadpobudliwy i zbyt nakręcony.
Cytrynian, jabłczan, czy chelat aminokwasowy magnezu nie mają możliwości przekraczania bariery krew-mózg w tak dużym stopniu jak treonian.
L-treonian magnezu
U dorosłych z zaburzeniami funkcji poznawczych, zaburzeniami snu i stanami lękowymi używanie tej odmiany magnezu przynosi bardzo dobre efekty. Podobno można w dużym stopniu odwrócić skutki starzenia się mózgu.
Magnez ma bardzo korzystny wpływ na plastyczność mózgu. Badania wykazały pozytywny wpływ l-treonianu magnezu w leczeniu choroby Alzheimera i Parkinsona, jak również zespołu stresu pourazowego (PTSD).
Badania wykazały, że gdy l-treonian magnezu dostaje się do mózgu, zwiększa gęstość synaps w komórkach nerwowych. Synapsy to części tych komórek, które służą im do porozumiewania się między sobą. Generalnie rzecz ujmując, im więcej neurony będą miały synaps, tym objętość mózgu będzie większa. A komunikacja pomiędzy neuronami szybsza i łatwiejsza. A to z kolei poskutkuje lepszą pamięcią, łatwiejszą koncentracją, zdolnością uczenia się i wyrażania.
W badaniu przeprowadzonym w Chinach zastosowano L-treonian magnezu w celu podniesienia poziomu magnezu w płynie mózgowo-rdzeniowym i zmniejszenia deficytów motorycznych oraz utraty neuronów dopaminowych w mysim modelu choroby Parkinsona. Wyniki wykazały, że l-treonian magnezu, a nie siarczan magnezu, znacząco podniósł poziom magnezu w płynie mózgowo-rdzeniowym, a także znacznie zmniejszył deficyty motoryczne wywołane MPTP i degenerację neuronów DA (dopaminowych) u myszy. Źródło: https://the-unwinder.com/insights/what-is-magnesium-l-threonate/ |
L-treonianu magnezu znacznie zwiększa plastyczność synaptyczną, która jest związkami pomiędzy neuronami, a ich zdolnością do wzrostu i zmian. Pozwala to mózgowi tworzyć nowe połączenia, które są bardzo ważne dla funkcji pamięci, zdolności uczenia się, uwagi, koncentracji i skupienia.
L-treonian magnezu jest jedną z bardzo nielicznych substancji o udowodnionym wpływie na poprawę pamięci krótkotrwałej. Na razie tylko u szczurów, ale dowody są przekonywujące.
Stwierdziliśmy, że przewlekłe doustne stosowanie MgT (l-treonianu magnezu) było w stanie zapobiec deficytom (a nawet przywrócić) STM (pamięci krótkotrwałej) i LTP (pamięci długotrwałej) na synapsach CA3-CA1 w hipokampie wywołane przez SNI (uszkodzenie nerwu). Ponadto, zarówno profilaktyczne, jak i terapeutyczne przewlekłe doustne stosowanie MgT blokowało wzrost TNF-α (czynnik martwicy nowotworów-α) w hipokampie, który, jak wcześniej wykazano, jest krytyczny dla deficytów pamięci. SNI zmniejszał przewodnictwo NMDAR (receptor NMDA), a efekt ten był niezwykle osłabiony przez podniesienie pozakomórkowego stężenia Mg2+ ([Mg2+]○). W hodowanych plastrach hipokampa, przewlekłe stosowanie rekombinowanego szczurzego TNF-α (rrTNF-α) przez 3 dni zmniejszało przewodnictwo NMDAR w sposób zależny od stężenia, a efekt ten był ponownie blokowany przez podniesienie [Mg2+]○. Źródło: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24077207/ |
Badania:
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9786204/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6489792/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7318545/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3668337/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6623582/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23764903/