ISRIB (zintegrowany inhibitor odpowiedzi na stres) to eksperymentalny lek nootropowy, który został odkryty w laboratorium Petera Waltera na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco (UCSF) poprzez półautomatyczne badanie dużej biblioteki małych cząsteczek.
Został on uznany za obiecujący ze względu na jego hamujący wpływ na indukowane fosforylacją eIF2α tworzenie cząsteczek stresu, które są znane ze swojego szkodliwego wpływu na tworzenie nowej pamięci.
W związku z powyższym oczywiste jest, że proces jego odkrywania leży gdzieś pośrodku linii rozciągniętej między nieco nagłym, nieoczekiwanym dreszczykiem chwili „Eureka!” a wyrafinowaną, coraz bardziej popularną techniką projektowania niestandardowych cząsteczek.
ISRIB został przetestowany, aby sprawdzić, czy będzie aktywny in vivo i stwierdzono, że łatwo przekracza barierę krew-mózg, z okresem półtrwania wynoszącym osiem godzin.
Wykazał on różne korzyści poznawcze w wielu badaniach na myszach. Jedno z najwcześniejszych badań z 2013 roku wykazało, że poprawia on uczenie się przestrzenne i związane ze strachem, mierzone standardowymi testami labiryntu wodnego i warunkowanego środowiska.
Późniejsze badania wykazały, że związek ten poprawił zdolność myszy z uszkodzonym mózgiem do uczenia się i tworzenia wspomnień w testach pamięci, co jest bardzo obiecujące dla przyszłych zastosowań w odwracaniu upośledzeń spowodowanych urazowym uszkodzeniem mózgu. W rzeczywistości leczenie ISRIB przywróciło tworzenie pamięci u myszy nawet kilka miesięcy po tym, jak doznały one urazowego uszkodzenia mózgu. Wykazano również potencjał w leczeniu chorób neurodegeneracyjnych, takich jak choroba Alzheimera, Parkinsona i Lou Gehriga.
Inne badania na myszach wielokrotnie wykazały, że IRSIB może pomóc złagodzić pogorszenie funkcji poznawczych związane ze starzeniem się, ponieważ zmniejszył związany z wiekiem spadek funkcji poznawczych u starszych myszy, korygując deficyty pamięci przestrzennej i poprawiając pamięć roboczą.
Początkowe wyniki były zbieżne z późniejszymi odkryciami, w których odnotowano poprawę pamięci u zdrowych myszy po podaniu ISRIB.
Mniej znane badania wykazały potencjał ISRIB w leczeniu objawów poznawczych i behawioralnych związanych z zespołem wrażliwego chromosomu X (FXS), najczęstszą monogenową przyczyną dziedzicznej niepełnosprawności intelektualnej i ASD, charakteryzującą się wieloma typowymi cechami autystycznymi, w tym dysfunkcjami poznawczymi, fobią społeczną, stereotypowymi zachowaniami, nadpobudliwością i nadwrażliwością na bodźce sensoryczne. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi występuje u większości mężczyzn z FXS i 30% kobiet. Leczenie ISRIB znormalizowało tempo eliminacji kolców dendrytycznych i złagodziło deficyty związane z rozpoznawaniem społecznym u myszy z FXS, zwiększając preferencje dotyczące nowości społecznych.
Podczas gdy wszystkie dane badawcze dotyczące ISRIB pochodzą z badań na myszach, niepotwierdzone dowody sugerują, że jego korzyści wykraczają poza to, co dotychczas zaobserwowano naukowo, w tym poprawę funkcji wykonawczych i pozytywny wpływ na nastrój.
Korzyści z przyjmowania ISRIB
- poprawa pamięci i uczenia się;
- zwiększona samoświadomość;
- zwiększony poziom świadomości;
- lepsza elastyczność i odporność na stres;
- zwiększenie pewności siebie;
- działanie antydepresyjne;
- zwiększona produktywność;
- zwiększona płynność werbalna;
- zmniejszenie lęku społecznego;
- potencjalna pomoc w leczeniu deficytów poznawczych związanych z urazowym uszkodzeniem mózgu i „długim COVID-em”.
Efekty uboczne
- zmniejszone zapotrzebowanie na sen;
- łagodna bezsenność;
- ból głowy;
- uczucie ściskania w czole.
Dawkowanie
ISRIB jest najczęściej przyjmowany doustnie, zwykle w dawce 10 – 20 mg raz dziennie.
Niektórzy preferują podawanie donosowe, ale nie jest jasne, czy zwiększa to biodostępność związku. Zastrzyki domięśniowe są generalnie odradzane ze względu na długotrwały ból i dyskomfort.
