Noopept, znany również jako GVS-111, jest zdecydowanie najpopularniejszym związkiem nootropowym z klasy peptydów. Chociaż noopept jest często określany jako omberacetam, technicznie rzecz biorąc nie należy do rodziny racetamów ze względu na brak szkieletu 2-okso-pirolidynowego. Niemniej jednak, noopept jest dipeptydowym sprzężeniem piracetamu i łączy jedną z najbardziej fundamentalnych cech ze związkami racetamowymi, a mianowicie moduluje układ acetylocholiny.
Jego syntezę po raz pierwszy opisano w 1996 roku w Rosji, gdzie w dalszym ciągu jest on dostępny jako lek.
W jednym z często cytowanych badań na szczurach stwierdzono, że noopept wywiera działanie neuroprotekcyjne poprzez „działanie antyoksydacyjne, działanie przeciwzapalne oraz zdolność do hamowania neurotoksyczności nadmiaru wapnia i glutaminianu oraz poprawy przepływu krwi”. Często wysuwa się hipotezę, że niektóre z jego właściwości farmakologicznych wynikają z faktu, że aktywuje czynnik indukowany niedotlenieniem (HIF-1). Najnowsze odkrycia wskazują jednak, że noopept jest zasadniczo prolekiem endogennego dipeptydu cykloproliloglicyny, który wywiera działanie neuroprotekcyjne zależne od aktywacji receptorów AMPA i TrkB i, jak wykazano, zwiększa poziom BDNF.
Szacuje się, że noopept jest około 1000 razy silniejszy niż pircetam pod względem osiągania porównywalnych korzyści poznawczych relatywnie do zastosowanej dawki.
Noopept zyskał uznanie głównie dzięki swojemu działaniu poprawiającemu pamięć, co zostało wielokrotnie naukowo udowodnione zarówno w populacjach ludzkich, jak i zwierzęcych. Na przykład, w licznych badaniach na szczurach z różnym rodzajem i stopniem uszkodzenia mózgu, noopept był w stanie ułatwić przywrócenie zdolności uczenia się i pamięci, wykazując również działanie przeciwamnezyjne. Ponadto badanie z 2008 roku wykazało, że noopept zapobiegał deficytom pamięci u szczurów wywołanym przez skopolaminę i mekamylaminę (standardowa procedura eksperymentalna stosowana do oceny skuteczności środków neuroprotekcyjnych).
Co ciekawe, korzystne działanie noopeptu nie ogranicza się do funkcji poznawczych. Wiele anegdotycznych doniesień ze strony osób cierpiących na depresję konsekwentnie wspomina o poprawie nastroju. W Internecie można również znaleźć liczne relacje o znacznym złagodzeniu lęku i zwiększonej zdolności radzenia sobie z traumą.
Te subiektywne twierdzenia nie są bezpodstawne, ponieważ badania przeprowadzone na pacjentach z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi wykazały, że oprócz złagodzenia ich głównych objawów, noopept zmniejszał lęk, zmęczenie, drażliwość i apatię w ciągu 56 dni leczenia. W jednym z takich badań, u niektórych osób leczonych noopeptem zaobserwowano poprawę nastroju już po pierwszym tygodniu, podczas gdy u niektórych osób osiągnięcie jej zajęło trzy tygodnie.
Badania eksperymentalne na szczurach z wykorzystaniem modelu paradygmatu wyuczonej bezradności w depresji wykazały, że noopept był w stanie zmniejszyć poziom wyuczonej bezradności i poprawić umiejętności aktywnego radzenia sobie, co silnie wspiera hipotezę o przeciwdepresyjnym działaniu noopeptu.
Korzyści ze stosowania noopeptu
- poprawa pamięci i zdolności uczenia się;
- poprawa nastroju;
- znaczne zmniejszenie lub wyeliminowanie lęku;
- poprawa umiejętności społecznych;
- zwiększona koncentracja i skupienie;
- usprawnia wnioskowanie;
- lepsza organizacja myśli;
- zwiększona elastyczność poznawcza;
- wzrost odporności psychicznej;
- lepsze umiejętności rozwiązywania problemów;
- możliwe wsparcie w pokonywaniu traumy.
Skutki uboczne
Poniższe działania niepożądane występują rzadko i są bardziej prawdopodobne przy dużych dawkach i po długotrwałym stosowaniu.
- mgła mózgowa;
- dezorientacja;
- senność;
- brak koncentracji;
- łagodne rozkojarzenie;
- drażliwość;
- zmęczenie;
- drgawki.
Dawkowanie
Noopept jest zazwyczaj przyjmowany w dawkach od 10 do 30 miligramów na dobę. Dla wielu osób wystarczająca jest dawka zaledwie 10 lub 20 mg dziennie. Niektórzy twierdzą jednak, że potrzebują aż 60 mg, aby odczuć korzyści nootropowe noopeptu.
Noopept zazwyczaj przyjmuje się doustnie, dwa lub trzy razy dziennie. Niektórzy jednak preferują drogę podjęzykową lub donosową, aby zwiększyć jego biodostępność.
Chociaż niektórzy odczuwają jego działanie już po pojedynczej dawce, nierzadko zdarza się, że efekty pojawiają się po tygodniu lub nieco dłużej.
