Johimbina to naturalnie występujący alkaloid występujący w wiecznie zielonym drzewie pochodzącym z zachodniej i środkowej Afryki Pausinystalia yohimbe i roślinie Rauwolfia serpentina. Johimbina jest związkiem stymulującym, który w przeciwieństwie do klasycznych stymulantów OUN, działa głównie na receptory alfa-2-adrenergiczne w organizmie. Johimbina jest najbardziej znana ze swojego działania lipolitycznego (zdolność do zwiększania „spalania tłuszczu”) i uważa się, że poprawia budowę ciała.
Warto również wspomnieć, że przed wprowadzeniem sildenafilu, johimbina była szeroko stosowana w celu poprawy objawów zaburzeń erekcji (ED) u mężczyzn. Chlorowodorek johimbiny okazał się bezpieczny i szczególnie skuteczny w połączeniu z L-argininą w leczeniu łagodnych do umiarkowanych zaburzeń erekcji u 40 mężczyzn
Johimbina blokuje receptory adrenergiczne alfa-1 i alfa-2, zwiększając poziom adrenaliny i dopaminy oraz obniżając poziom serotoniny. Zablokowanie tych receptorów prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi, uwalniania insuliny i obniżenia poziomu cukru we krwi. Jako selektywny antagonista alfa-2-adrenergiczny, johimbina jest skierowana na klasę receptorów w układzie nerwowym, które reagują na noradrenalinę, i dezaktywuje je. Zwiększa to uwalnianie noradrenaliny przez współczulny układ nerwowy, powodując stymulujące i „hiperadrenergiczne” działanie johimbiny. Antagonizm receptorów alfa-2 hamuje również skurcz mięśni gładkich prącia i może zwiększać rozluźnienie mięśni gładkich za pośrednictwem tlenku azotu. Połączenie powyższych efektów sprzyja erekcji i wyjaśnia poprawę objawów zaburzeń erekcji osiągniętą dzięki suplementacji johimbiną. Podczas gdy noradrenalina normalnie hamuje uwalnianie tłuszczu, hamowanie tego działania przez johimbinę pozwala na większą lipolizę („spalanie tłuszczu”).
Według trzech niewielkich badań klinicznych, spożywanie johimbiny przed ćwiczeniami lub na czczo zwiększało proces spalania tłuszczu. Inne badanie przeprowadzone na 20 sportowcach wykazało, że codzienna suplementacja johimbiną zmniejszyła poziom tkanki tłuszczowej z 9,3 do 7,1%.
Co ciekawe, suplementacja johimbiną może być również korzystna dla zdrowia psychicznego i funkcji poznawczych. W badaniu przeprowadzonym na 40 pacjentach z zaburzeniami lękowymi johimbina zmniejszyła lęk społeczny i poprawiła nastrój. Kilka innych badań (na zwierzętach i ludziach) wykazało, że johimbina może pomóc w wyciszeniu lęku poprzez zwiększenie poziomu noradrenaliny.
Podniesienie poziomu noradrenaliny może również poprawić pamięć długotrwałą, co zostało potwierdzone w badaniu na 36 osobach dorosłych suplementujących johimbinę.
Niektóre badania sugerują, że johimbina może łagodzić przewlekły ból. Może również pomóc w suchości w ustach poprzez zwiększenie acetylocholiny, zmniejszenie krzepliwości krwi, stanów zapalnych i poprawę czynności nerek, a także może pomóc w kontroli poziomu cukru we krwi w cukrzycy typu 2.
Anegdotyczne dowody sugerują, że johimbina może być przydatna w leczeniu ADHD, szczególnie podtypu z przewagą nieuwagi.
Korzyści z przyjmowania johimbiny
- zwiększenie energii;
- zmniejszone zmęczenie;
- zwiększona wytrzymałość;
- zwiększona uwaga i skupienie;
- poprawa pamięci długotrwałej;
- zwiększona pewność siebie;
- poprawa nastroju;
- złagodzenie objawów zaburzeń erekcji (ED);
- możliwe wspomaganie odchudzania.
Efekty uboczne
Uwaga: johimbina została powiązana z wieloma niepożądanymi zdarzeniami sercowymi, co najprawdopodobniej wynika z indywidualnych różnic w biodostępności (według niektórych szacunków nawet 1000-krotnie, ponieważ jest wysoce wrażliwym substratem CYP2D6)
- wysokie ciśnienie krwi;
- kołatanie serca;
- niepokój;
- ataki paniki;
- zaburzenia snu;
- biegunka.
Interakcje
- MAOI;
- inne stymulanty;
- Inhibitory i substraty CYP2D6 (bupropion, niektóre SSRI, SNRI i TCA);
- inhibitory CYP3A4 (sok grejpfrutowy, apigenina).
Dawkowanie
Ze względu na wyżej wymienione różnice indywidualne zaleca się rozpoczęcie od małej dawki: 2,5 mg na pusty żołądek, najlepiej 20-30 minut przed śniadaniem. W kolejnych dniach dawkę można stopniowo zwiększać, aż do osiągnięcia optymalnej odpowiedzi. Standardową dawkę szacuje się na 0,2 mg / kg, zaleca się również, aby nie przekraczać 30 mg.
